یادداشتی به قلم دکتر بهنام عباسیان
جناب آقای دکتر ظفرقندی
وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی جمهوری اسلامی ایران
با سلام و احترام
خدمت استاد گرامی که خود درمانگری آگاه به تمام چالش‌های موجود در حوزه درمان، از جمله تعرفه‌ها، مواد مصرفی و تجهیزات در دندانپزشکی هستند، به عرض می‌رسانم: جامعه دندانپزشکی، به‌دلیل تجهیزات‌محور بودن، برای ارائه خدمات شایسته به بیماران خود نیازمند دسترسی به مواد مصرفی باکیفیت است. اما متأسفانه، بر اثر نوسانات ارز، روزبه‌روز شاهد افزایش افسارگسیخته قیمت تجهیزات و کالاهای دندانپزشکی هستیم. در این میان، هیچ نهادی پاسخگوی این وضعیت نیست. یکی از اقلام حیاتی در دندانپزشکی، داروی موسوم به کارپول بی‌حسی است که پیش‌تر نیز به این مسئله اشاره کرده بودم. متأسفانه در سال ۱۴۰۳، شاهد افزایش نامتعارف قیمت این داروی ضروری بوده‌ایم که تأثیر مستقیمی بر تعرفه خدمات دندانپزشکی داشته است. جالب آنکه سازمان غذا و دارو و مدیران ارشد وزارت متبوع که وظیفه صیانت از اقتصاد دندانپزشکان را دارند، در این خصوص سکوت اختیار کرده‌اند. از سوی دیگر، اگر همکاران ما بخواهند هزینه تمام‌شده خدمات سلامت دهان و دندان را از بیماران خود دریافت کنند، نهادهای نظارتی بلافاصله وارد عمل شده و پس از پرونده‌سازی، این موارد را برای اجرای حکم به تعزیرات ارسال می‌کنند. حال سؤال این است: یک دندانپزشک که برای تأسیس مطب خود حداقل به ۲ میلیارد تومان سرمایه یا وام نیاز دارد، چگونه می‌تواند از پس هزینه‌های سنگین مطب‌داری، پرداخت اقساط وام، مالیات، و تهیه مواد مصرفی برآید؟ این معما را سیاست‌گذاران حوزه درمان باید حل کنند. همچنین باید توجه داشت که در این شرایط سخت، چه انگیزه‌ای برای دندانپزشکان، به‌ویژه جوانانی که تازه‌وارد این حرفه شده‌اند، باقی می‌ماند تا فعالیت سالم و مؤثری داشته باشند و به فکر مهاجرت نیفتند؟ از جنابعالی انتظار می‌رود که از کارگروه و اقتصاددانان دندانپزشک وزارت بهداشت بخواهید تا تعرفه‌های دندانپزشکی را بازنگری کنند. حداقل، انتظار می‌رود تعرفه مواد مصرفی به‌صورت شناور اعلام شود تا از غرق شدن جامعه دندانپزشکی کشور جلوگیری گردد.
