فریاد بیپناهی جامعه پزشکی ،امنیت فراموش شده خدمتگذاران سلامت
امروز جامعه پزشکی بیش از هر زمان دیگری بیپناه مانده است؛ جامعهای که همواره با فداکاری، دانش و رشادت خود، پویایی و سلامت جامعه را تضمین کرده، اما متأسفانه در دهه اخیر شاهد بیرحمانهترین بیاخلاقیها و بیحرمتیها نسبت به این قشر خدوم بودهایم. سیاستهای نادرست برخی سیاستگذاران عرصه سلامت، بارها و بارها تازیانه بیمهری و بیعدالتی را بر پیکره جامعه پزشکی فرود آورده است. پرسش اساسی اینجاست: سکوت مسئولان تا کِی؟ و کدام مقام باید پاسخگوی این حجم از ناهنجاری و بیعدالتی باشد؟
حادثه تلخ حمله به یکی از همکاران دندانپزشک در شهرستان درگز خراسان رضوی، بار دیگر مظلومیت جامعه پزشکی و شرایط نگرانکنندهای را که کارکنان حوزه سلامت با آن روبهرو هستند، بهوضوح به نمایش گذاشت. این رخداد ناگوار نهتنها حرمت و کرامت پزشک معالج را جریحهدار کرد، بلکه هشداری جدی نسبت به فضای پرتنش، بیاحترامی و خشونتی است که امروز بر بخشی از ارائهدهندگان خدمات سلامت سایه افکنده است.
دندانپزشکان و تمامی اعضای جامعه پزشکی، در خط مقدم خدمترسانی، با وجود فشارها، کمبودها و ناملایمات، همواره سلامت مردم را بر منافع شخصی ترجیح دادهاند. بدیهی است تکرار چنین حوادثی، علاوهبر ایجاد احساس ناامنی میان پزشکان، کیفیت ارائه خدمات درمانی به مردم را نیز تحتتأثیر مستقیم قرار خواهد داد.
انتظار میرود مسئولان ذیربط با برخوردی قاطع، سریع و عبرتآموز با عاملان این حادثه، از تکرار چنین رویدادهای اسفبار جلوگیری کرده و امنیت شغلی، جانی و روانی فعالان حوزه سلامت را—که یکی از ارکان اساسی نظام درمان کشور هستند—تضمین کنند.
امروز بیش از هر زمان دیگری باید در برابر خشونت و بیحرمتی به جامعه پزشکی ایستاد و از شأن، حرمت و امنیت افرادی دفاع کرد که بیوقفه و خالصانه در مسیر حفظ سلامت مردم گام برمیدارند.
یادداشتی از دکتر بهنام عباسیان نائب رئیس جامعه دندانپزشکی ایران
